Moe

Opstaan voor de zon
Moegestreden en uitgeput
Wetend dat ik het niet kon
verdoofd maar met welk nut

De herinneringen blijven komen
gevangen in verdriet en pijn
In een waas aan het dagdromen
blijf ik lopen langs de lijn

Steeds weer emoties
denkend aan het goede
Bang dat ik mezelf verlies
Kon ik het ergste niet vermoeden

Op de radio een willekeurig lied
alle teksten gaan over mij
Opnieuw in gedacht en verdriet
blijf piekeren en houd mijn hoofd erbij

Iedereen zegt: "het komt goed"
Maar mijn gevoel spreekt me tegen
vooruit kijkend vol goede moed
probeer ik mijn hoofd te legen.